Küçük Bir Işık Her Şeyi Değiştirebilir

-



Bazen hayat, ağır bir bulut kümesi gibi çöker üzerimize. Gökyüzü grileşir, yollar görünmez olur sanki. İşte tam da o anlarda, içimizde yanan küçük bir umut ışığına tutunmak, her şeyi değiştirebilir. Belki küçücük bir kıvılcımdır o, ama rüzgarı arkasına aldığında nasıl da alevlendiğini, tüm karanlığı nasıl da aydınlattığını görmek paha biçilmezdir. Bu ışık, en derin kuytularda bile kendine bir yol bulur ve bize fısıldar: "Hala nefes alıyorsun, hala bir şansın var. Vazgeçme, çünkü en güzel hikayeler, tam da vazgeçmek üzereyken başlar."

​Bu ışığı bize yansıtan, yolumuzu aydınlatan genellikle dostluklardır. Gerçek bir dost, fırtınada sığınacak liman, düştüğümüzde uzanan bir eldir. Sözleri bazen bir battaniye gibi sarar, bazen de içimizdeki ateşi yeniden harlar. Onlarla paylaşılan kahkahalar, kurulan hayaller, en zor anları bile anlamlı kılar. Birbirimize verdiğimiz destekle, sırt sırta verdiğimizde ne kadar güçlü olduğumuzu fark ederiz. Dostluklar, aynı gökyüzüne bakarken farklı yıldızları gören ama yine de aynı yolda yürüyen ruhların buluşmasıdır. Onlar, yalnızlık hissini silip süpüren, hayatın en kıymetli hazineleridir. Unutmayın, bir dostun varlığı, en soğuk kışı bile bahara çevirebilir.

​Ve tabii ki hayaller... Onlar, ruhumuzun kanatlarıdır. Bizi geleceğe taşıyan, gözlerimizin parlamasını sağlayan, içimizdeki çocuğu canlı tutan sihirli güçlerdir. Büyük ya da küçük, ulaşılabilir ya da ilk bakışta imkansız görünen her hayal, bir tohumdur. Onu sevgiyle, inançla suladığımızda filizlenir, büyür ve bir gün meyvelerini verir. Önemli olan, o tohumu ekmekten ve onu beslemekten asla vazgeçmemektir. Her bir hayal, kalbimizdeki sonsuz olasılıkların bir fısıltısıdır; bizi konfor alanımızın dışına çıkmaya, bilmediğimiz yollarda yürümeye cesaretlendirir. Hayallerimiz, bize sadece bir hedef sunmaz, aynı zamanda o hedefe giden yolda attığımız her adımın bir anlamı olduğunu hatırlatır.

​Unutmayın, her gün yeni bir başlangıçtır. Küçük bir umut kırıntısıyla uyanmak, bir dostun sıcak gülümsemesiyle karşılaşmak ve içimizdeki hayalleri fısıldayarak beslemek... İşte bunlar, hayatı yaşanmaya değer kılan sihirli dokunuşlardır. Bu döngüyü sürdürdüğümüzde, sadece kendi yolumuzu aydınlatmakla kalmaz, aynı zamanda çevremizdeki insanlara da ilham olur, onların da umut ışıklarını yakmasına yardımcı oluruz. Ne de olsa, paylaşılan umut büyür, paylaşılan dostluk güçlenir, paylaşılan hayaller gerçeğe dönüşme şansı bulur. Her birimiz, kendi hikayemizin yazarıyız ve bu hikayeleri umut, dostluk ve hayallerle süslediğimizde, hayatın en güzel melodisini çalmış oluruz.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

YENİ BAŞLANGIÇLARA...

-
Resim
  “Her şey bir kelimeyle başlar… İçinde saklı bir duygunun cesaretle dışarı çıkmasıyla.” Bugün yeni bir yola çıktım. Belki kimseye değil, sadece kendime yazıyorum. Belki de bir yerlerde, kalbi benim gibi titreyen biri rastlar bu satırlara. Bilmiyorum. Ama bildiğim tek şey şu: İçimde anlatmak isteyen bir kalem var. Susarak yorduğum ruhuma artık bir ses olmak istiyorum. Bu blog, bir manifestodan çok bir nefes. Zamanla kabuk bağlayan cümlelerimin, içime attığım soruların, küçük sevinçlerin ve büyük suskunlukların yeri. Kimi zaman bir iç döküş, kimi zaman hayatın kenarından yakalanan bir ilham. Bazen sadece sessizlik… çünkü bazen hiçbir şey dememek de anlatır her şeyi. Ben, "iyi olmaya çalışan" bir insanım. Yorulan ama vazgeçmeyen, düşen ama güzellikte ısrar eden… Belki sen de böylesindir. Ve eğer öyleysen, hoş geldin. Burada yalnız değilsin. Kalbimi, renkli bir kaleme emanet ettim artık. Ruhum yazsın… kelimeler yolunu bulur nasıl olsa.
Devamı

KİMSE GÖRMESEDE BÜYÜYEN BİR ÇİÇEĞİM BEN...

-
Resim
Bazı çiçekler dağ başında açar. Ne sulayan olur, ne gören… ama yine de açar. İşte ben, tam olarak öyle bir çiçeğim. Bazen aynaya baktığımda tanıyamıyorum kendimi. Yorgun gözlerimden mi, susmuş dudaklarımdan mı bilmiyorum ama… içimde bir yer var ki, sessiz sedasız büyüyor. Kimsenin alkışlamadığı, kimsenin takdir etmediği o köşede, ben kendi kendime hayatta kalmayı öğreniyorum. Hiçbir zaman öyle gürültülü yaşamadım hayatı. Ama sessizliğim zayıflık değildi. Ben büyürken çok az ses çıkardım, ama içimdeki kökler derinlere indi. Çünkü insanlar duymadığında bile, hayat beni çağırmaya devam etti. Ve ben her gün, biraz daha inandım: Kimse görmese de ben buradayım. Kimse anlamasa da ben yaşıyorum. Ve kimse sulamasa da ben çiçek açıyorum. Kendim için yaşamayı yeni yeni öğreniyorum. Eskiden onay arardım. “İyi misin?” diyen biri olmayınca kötü hissederdim. Ama şimdi biliyorum, Kimi çiçekler yalnızken daha güzel kokar. Kimi ışıklar kimse yokken parlar. Ve kimi insanlar… sadece ke...
Devamı

"Bir Gün Mutlaka”

-
Resim
Bazen düşünüyorum da, hayat hep aynı yerde kalmıyor. Zaman ilerliyor, mevsimler değişiyor, insan büyüyor… Bazen istemese de. Bazen yorgun düşse de. Ama her şey bir şekilde devam ediyor.  Bugün elimde olmayan şeyler yarın mümkün hale gelebiliyor. Şu an çok uzak görünen hayaller, bir sabah ansızın yakınlaşıveriyor. Ve insan o zaman anlıyor ki, umut dediğimiz şey sadece beklemek değil, aynı zamanda içten bir kabulleniş. “Henüz olmadı ama bir gün olabilir” diyebilmek mesela. İşte tam da bu cümle, hayata tutunmanın ta kendisi. Ben de öyle yapıyorum. Her sabah gözümü açtığımda, bir gün daha geçmişin zincirlerinden uzaklaştığımı biliyorum. Belki hala yolun başındayım. Belki hala çok şey eksik. Ama içimde tamamlanan bir şeyler de var artık. Eskiden hayal bile edemediğim şeylere bugün tebessümle bakabiliyorum. Bir ev düşün mesela… İçinde huzurun yankılandığı, perdelerinin hafif rüzgarla dans ettiği bir ev. Camlarından gün ışığı süzülüyor, duvarlarında sevdiğin tonlar var. Bahçesinde rengâ...
Devamı